D Biblioteek isch en Instituzioon, wo de Lüüt tuet Informazioone abüüte.
I dr Gschicht vo de Biblioteeke, wo scho öpe drüüehalbtuusig Joor lang goot, isch s d Hauptuufgaab vo dene Hüüser gsii, Büecher und anderi Schrifte z samle und für d Lääser parat z halte. Sid em 19. Joorhundert und ganz psunders jetz, wo Informazioone immer mee uf elektronische Kanääl verbreitet wärde, isch es scho ganz sälbverständlech, ass d Biblioteeke näbe de Büecher au ali andere Meedie, wo als Informazioonstreeger diene, und au Bilder uufbewahre.
Me cha bi de Biblioteeke algemein zwüsche öffentleche und privaate Hüüser underscheide. Die öfentleche sind öpe d Landesbiblioteeke, d Unibiblioteeke, d Kantonsbiblioteeke, d Gmeind-, Schuel- und Kwartierbiblioteeke. Privati Biblioteeke git’s bi einzelne Persoone, i vilne Privatundernääme vo dr Wirtschaft und zum Bischpiil au bi Veräin, i alte Chlööschter und Schlösser. Underscheide tuet men au di allgemäin-öfentleche Biblioteeke für s breite Publikum vo de wüsseschaftleche Biblioteeke, wo vor alem für d Fachlüüt vo bestimte Richtige tänkt sind.
D Biblioteeke sind e zäntrale Deil vom Kulturguet.
S Wort ”Biblioteek“ chunt us em Griechische. Scho in dr Antike het βιβλιοθήκη en Phälter für Büecher bedüütet. Im Düütsche kent me sid ane 1658 d Bezäichnig ”Büecherei“. Früener het me mit dene Wörter eifach e Büechersamlig gmeint; erscht sid öpen em 18. Joorhundert git me de Hüüser, wo speziell für Büecher bout worde sind, dr Name ”Biblioteek“.
Ane 1897 isch d Veräinigung vo de Schwiizer Bibliotekare gründet worde, ane 1900 dr Veräin vo de düütsche Bibliotekare.