|
Elektron (e−) | |
|---|---|
| Klassifikazioon | |
| Elementardäili Fermion Lepton | |
| Äigeschafte | |
| Laadig | −1 e (−1,602 · 10−19 C) |
| Masse | 5,485 799 0946(22) · 10−4 [1] u 9,109 382 91(40) · 10−31 [2] kg 1 · me 0,510 998 928(11)[3] MeV/c2 |
| Compton-Wällelengi | 2,426 310 2389(16) · 10−12 [4] m |
| magnetischs Momänt | −928,476 430(21) · 10−26 [5] J / T |
| g-Faktor | −2,002 319 304 361 53(53)[6] |
| gyromagnetischs Verheltnis | 1,760 859 708(39) · 1011[7] 1/(sT) |
| Spin | 1/2 |
| mittleri Lääbensduur | stabil |
| Wäggselwirkige | schwachi Wäggselwirkig, elektromagnetischi Wäggselwirkig, Grawitazioon |
S Elektron [ˈeːlɛktrɔn, eˈlɛk-, elɛkˈtroːn] (vo altgriech. ἤλεκτρον élektron ‚Bärnstäi‘, wo an em zum erste Mol Elektrizideet beobachtet worde isch; brägt 1874 vom Stoney und Helmholtz[8]) isch e negativ glaadnigs Elementardäili. Si Sümbol isch e−. Die alternativi Bezäichnig Negatron wird kuum no verwändet und isch allefalls in dr Beta-Spektroskopii gebrüüchlig.
In Atom und in Ione bilde Elektrone d Elektronehülle. Die ganzi Chemii basiert im Wääsentlige uf de Äigeschafte und Wäggselwirkige vo dene bundene Elektrone. Dr Zuestand vo jedem vo de bundene Elektrone cha mä äidütig mit vier Kwantezaale (Hauptkwantezaal, Nääbekwantezaal, magnetischi Kwantezaal vom Dräiimpuls und Spinkwantezaal) beschriibe. Die freiji Beweeglikäit von e baar vo de Elektrone in Metall isch d Ursach für die elektrischi Läitfähigkäit vo metallische Läiter. Unabhängig vo dr Atomhülle wird bim Beta-Minus-Zerfall vom ene Atomkärn en Elektron nöi erzügt und usgstosse.
Dr experimentelli Noochwiis vo Elektrone isch zum erste Mol im Joor 1897 dur dr Brit Joseph John Thomson glunge.[9]
S Antidäili vom Elektron isch s Positron, wo die gliiche Äigeschafte het wie s Elektron, usser dass es nid negativ sondern positiv glaade isch. Es isch am 2. August 1932 experimentell in dr kosmische Straalig noochgwiise worde.