De Johannes Erwin Eugen Rommel (* 15. Novämber 1891 z Hoidna; † 14. Oktober 1944 z Herrlinge) isch e dütsche Generalfäldmarschall und Militärstrateeg gsi. Mer het em au Wüestefuchs gseit.
De Rommel isch 1910 i di württebergischi Armee yyträtte und isch im Erste Wältchrieg für bsunderi Tapferkeit uszeichnet worde. Er isch denn i d Riichswehr und i d Wehrmacht übernuu worde. Im Jahr 1937 isch sys Buch Infanterie greift an usechoo. Det drinn het er über syni Chriegserläbniss und Militärstrategie gschribe. Währed em Zweite Wältchrieg isch er syt em Februar 1940 als Kommandeur vo de 7. Panzerdivision z Frankryych gsi. Syn Yysatz als Befählshaber vom Dütsche Afrikakorps und vo de Panzerarmee Afrika z Nordafrika het in i de Heimet populär gmacht und Respäkt im Ussland yyträit. Im Juli 1942 isch die Truppe bis El-Alamein vordrunge und isch ab det zrugggschlage worde. Später het er als Oberbefählshaber vo de Heeresgruppe B wider z Frankryych dienet, won er am 17. Juli 1944 bimene Luftaagriff verwundet worden isch. Nach em Attentat vom 20. Juli 1944 isch er vom Adolf Hitler als Beteiligte aagluegt und zum Suizid zwunge. [1] So het sich de Rommel s Läbe gnuu. Er het denn us Propagandagründ glych no es Staatsbegräbnis z Ulm übercho.
Di politischi Gsinnig vom Rommel wird wohl zwüsched em Nationalsozialismus und em Widerstand gläge ha. Währed sy Wandel zum Hitler-Gägner i de Forschig akzeptiert isch, blybt syni Beteiligung am Attentat vom 20. Juli 1944 umstritte. Nüüeri Forschige wyysed druf hii, dass de Rommel „nid nur vom Staatsstreich vom 20. Juli gwüsst het, sondern dee au unterstützt und is Lager vo de Verschwörer überegwächslet isch.“[2]