Under Hochdütsch verstoot mer zwei verschidni Sache:
Wyl de Süde vom dütsche Sprochgebiet wirtschaftlig stärker gsi isch wie de Norde, hät de Martin Luther d Bible uff eine vo denne Dialäkt übersetzt, wo hütt Hochdütsch gnännt werre. S Hochdütsch isch also nöcher an de südlige Mundarte gsi. Während dem hän aber die Norddütsche Hochdütsch als Fremdsproch lerne mieße und sin nöcher an dem dra gsi, was de Luther als Schriftsproch gnoh hät. In de Grammatik git s aber größeri Underschyd. Dodezüe ghört d Verwändig vo de Zite; s Hochdütsch hät do die latynische Regle übernoh. In Norddütschland wird oft s Plusquamperfekt anstell vom Perfekt/Präteritum brucht. Wit verbreitet isch d Ufffassig, dass s Hochdütsch, wo mer in de Region Hannover schwätzt, Standard isch. Säll trifft aber numme uff d Ussproch züe.
Nochdem de Martin Luther d Bible übersetzt hät, isch sälli ball im ganze dütsche Sprochgebiet gläse worre. D Standardsproch vom Luther hän au Zitige und Biecher übernoh. De Theodor Siebs hät 1898 e Büech über di Bühnedütschi Ussproch verfasst, wo di norddütschi Ussproch als Basis gha hät. Grund dodefür isch gsi, dass ab 1800 vyli dütschi Theater e eiheitligi Sproch verlangt hän.