E Isoglosse isch e Inne- oder e Ussegränz bime Dialäkt. Diä Gränz scheidet zwei sprochligi Erschiinunge vun enander. Zum Biispiil
- Werter, wu s glich beditte: Matte/Wise (= Wiese) oder Atzel/Ägerscht (= Elster)
- Ändunge: dr groß Hund / dr großi Hund
- Lütunge: Fiirwehr/Füürwehr oder Lüt/Luut (= Laut)
Diä bekannteschte Isoglosse zwische nem „Alemannische im engere Sinn“ un em Schwebische sin
- Huus/Hous, Iis/Ejs, Fiir/Fejer (= Feuer), Fleisch/Floisch
Bi dr Ändunge un bi dr Lüt folgt meischtens nit numme ei Wort däre Gränz, sondern alli Werter vu däm Typ, also im letschte Fall geen wie Fleisch/Floisch aü
- Geiß/Gois, Eier/Oier usw.
E bekannti Isoglosse isch aü d k/ch-Liniä.