S Nibelungelied isch e middelalterligs Heldenepos. D Teggstfassig, wo mr kenne, isch am Aafang vom 13. Joorhundert entstande und uf Middelhoochdütsch verfasst. Dr Stoff isch aber seer vil elter. Im 19. Joorhundert het s Nibelungelied dr Status vom ene Nazionalepos vo de Dütsche bechoo, mit em Siegfried em Drachedööder as Nazionalheld.
S Wärk isch in dr Middi vom 18. Joorhundert widerentdeggt worde und het denn si hütig Ditel bechoo, wo vo dr letschte Ziile in äinere vo de bäide Hauptteggstfassige (Fassung *C) chunnt: hie hât daz mære ein ende: daz ist der Nibelunge liet («doo het d gschicht en änd: das isch de Nibelunge iir lied», wo mä s middelhoochdütsche liet nid as «Lied» in unserem Sinn sött verstoo, sondern öbbe as «Stroofe» oder «Epos».) D Fassig *B, wo em verlorene Original nööcher stoot ändet mit: diz ist der Nibelunge not (= «Undergang»). In de middelalterlige Handschrift het s Nibelungelied en Aahang, won e formal äigeständigi Gschicht isch. Es gseet us, wie wenn in dere Chlaag das, wo im Lied sälber bassiert isch, rekapituliert und fortgsetzt wird.