| Dialäkt: Ùndertòggeborg |
De Stabreim isch e stilistisches Element um enere sprochliche Üsserig e bsundrige Ton zverlaije, indem me verschidnigi Wörter, wo eng zunenand ghöret, mit de gliiche Luut lot lo afoo: "Woors Wüsse wurzlet im Lebe." S Gegestuck isch de Endraim wo d Wörter uf e Silbe endet, wo gliich "lutet und tutet". Seltener isch de Binneraim, wo de Raim im Wort ine stoot: "Wer under Böim tröimt, tuet nünt versöime".
Die aifachst Form vo Stabraim sind Wortpaar wie "Maa und Muus", "Chind und Chegel" oder "regelrecht" und "nigel-nagel-noi". So Formle sind zum Tail recht fest und alt. Me kennt mittlerwile meriri alti germanischi Wortpaar, wie "Erde und Ufhimel" as Usdruck för s All oder "Liine und Lauch" um Fruchtbarkait z bewürke. Dur lutlichi Verändrige chönet noiji Paar entstoo: noialemannisch "Ruune ritze" isch e Stabraim, aber i altalemannische Runeinschrifte haissts no "wreit runa", also kan Raim!