D Staufer (früehner het men e au fälschligerwiis[1] hüfig Hohenstaufe gsait) si e schwäbischs Adelsgschlächt gsi, wo im 12. und 13. Johrhundert mehreri dütschi König und Kaiser gstellt het.
Dr Name „Staufer“ leitet sich vo dr Burg Stauf uf em Hohestaufe am Nordrand vo dr Schwäbischen Alb bi Göppige ab.
- ↑ Lexikon des Mittelalters, Verlag J.B. Metzler, Vol. 8, Col. 76-79.