Stilllääbe mit Rauchwärkzüüg und Muusiginstrumänt, 1623, Ööl uf Liinwand, 69 x 122 cm, Louvre, Bariis
Das Stilllääbe isch en Allegorii vo de fümf Sinn. Es het din verschiiden Stilllääbenarte, wo sich in de Niiderlande im 17. Joorhundert uusebildet häi − Raucherstilllääbe, Vanitasstilllääbe und Moolzitstilllääbe.
Stilllääbe bezäichnet in dr Gschicht vo dr öiropäische Kunsttradizioon d Daarstellig vo Geegeständ, wo sich nid beweege (Blueme, Frücht, dooti Dier, Gleeser, Instrumänt o.a.). Die Geegeständ wärde noch inhaltlige (vilmol sümbolische) und esthetische Aspäkt usgweelt und grubbiert. D Stilllääbe häü sich im Barock am Aafang vom 17. Joorhundert zun ere äigeständige Gaddig vo dr Moolerei entwicklet. Mä underschäidet noch de daargstellte Geegeständ; anerkennti Underarte si Blueme-, Büecher-, Fisch-, Frücht-, Morgenässe-, Jagd-, Chuchi-, Määrt-, Muusiginstrumänt-, Vanitas- und Waffestilllääbe. D Übergäng zu de Bildgaddige Interiöör, Dierstück oder Schanr si mänggisch fliessend.[1][2][3]