Toleranz isch allgemäin, ass mä fremdi Überzüügige, Handligswiise und Sitte loot lo gälte und duldet.[1] In dr Umgangssprooch mäint mä hüfig au, ass Fremds as gliichberächdigt anerkennt wurd, was aber über dr äigentlig Begriff („Duldig“) uusegoot.[2]
S Wärb toleriere wo drzue ghöört, isch im 16. Joorhundert us em latiinische tolerare („dulde“, „verdrääge“) choo.[3] Für s Adjektiv tolerant in dr Bedütig „duldsam, noochsichtig, groosszüügig, withärzig“ git s sit em 18. Joorhundert, us dr Zit vo dr Ufkläärig, Beleeg,[4] grad eso wie d Gegebildig intolerant, as „unduldsam, mä loot käini anderi Mäinig oder Wältaaschaujig lo gälte as die äigeni“.[4]
Dr Geegebegriff zu Toleranz isch d Intoleranz, in dr Bedütig „Unduldsamkäit“ im 18. Joorhundert vom franzöösische intolérance.[4] As Stäigerig vo dr Toleranz gältet d Akzeptanz, e Haltig, wo anderi Persone oder iir Verhalte guethäisst und akzeptiert.