D Wenus vo Willedorf isch dr Name, wo män ere Wenusfigurine us dr jüngere Altstäizit (Jungpaläolithikum) gee het. Si isch am 7. August 1908 z Willedorf entdeckt worde. Si isch s bekanntiste archeologische Fundstück us Ööstriich und wird im Naturhistorische Museum z Wien usgstellt.
D Skulptur isch us Chalchstäi gmacht und elf Santimeter hooch. Si stellt e blutti, sümmetrischi Frauefigur daar mit eme groosse Chopf, wo aabe hänkt und kä Gsicht het. D Brüst, d Hüfte, dr Buuch und s Füüdle si usbrägt, d Gschlächtsdäil detailliert, aber d Extremidääte nume adütet.
Öbbe 200 äänligi Fünd us em spoote Gravettien het mä vo Öiropa bis Sibirie gmacht. Mä nimmt hüte aa, ass es in dere Zit äänligi religiöösi Vorstellige in däm ganze Gebiet gee het, wo in dere Zit churz vor em Höhepunkt vo dr letschte Iiszit gstande isch. D Ernäärig isch immer schlächter worde und d Bevölkerigsdichdi chliiner. Am Ändi vo dere Faase vor 20'000 Joor het dr Homo sapiens Middelöiropa vollständig verloo. Erst e baar Joorduusig spööter isch Öiropa von ere chliiwüchsigere Bevölkerig nöi besiidlet worde, und die het e ganz anderi Kultur ghaa. Wenusfigure si nüme vorchoo.[1]
-
Wenus I vo Willedorf -
Wenus I -
Wenus I -
Wenus II und Wenus III vo Willedorf
- ↑ Der Spiegel, 2008, 16, 152 ff.