D Celluloose (au Zelluloose) isch dr Hauptbestanddäil vo de Zällwänd vo Pflanze (Masseadäil öbbe 50 %) und eso die hüfigsti orgaanischi Verbindig und au s hüfigste Polysaccharid (Vilfachzucker). D Celluloose isch au s Biomoleküül, wo am hüfigste vorchunnt.[1] Si isch nid verzwigt und bestoot us meerere hundert bis zääduusige (β-1,4-glycosidisch verchnüpfte) β-D-Glucose- bzw. Cellobiose-Äihäite. Die hochmolekulaare Celluloosechettene laagere sich zu hööchere Struktuure zsämmen, wo as rissfesti Fasere in Pflanze hüfig staatischi Funkzioone häi. Vom Polysaccharid Chitin, wo in dr Natur au hüfig vorchunnt, underschäidet sich d Celluloose wil si köni Acetamidgrubbe het. D Celluloose isch bedütend as Roostoff zum Babbiirmache, aber au in dr cheemische Industrii und in andere Beriich.
E Form vo dr Celluloose (Cellulose I β, Tunicin) isch äins vo de Choolehüdraat im gallertartige Mantel vo de Manteldier.[2]
- ↑ Kenji Kamide: Cellulose and Cellulose Derivatives. Elsevier, 2005, ISBN 978-0-08-045444-3, S. 1.
- ↑ Volker Storch, Ulrich Welsch: Systematische Zoologie. 6. Auflage. Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg, Berlin 2004, ISBN 3-8274-1112-2, S. 490.