Ab urbe condita (AUC o a.u.c., tamién Anno urbis conditae) ye una frase llatina que significa dende la fundación de la ciudá (Roma), que se produció, según el cálculu fecho por Marcu Terenciu Varrón, nel tercer añu de la sesta olimpiada, esto ye, nel añu 753 e.C.[1]
Ab urbe condita ye un sistema de numberación usáu por dalgunos historiadores de la Roma clásica pa nomar los años. Sicasí, los editores de llibros del Renacimientu añadieron delles veces AUC a los manuscritos romanos que publicaron, dando la falsa impresión de que los romanos teníen el vezu d'usar esti sistema pa numberar los años, y parez que nun yera asina. El métodu más usáu nesa dómina yera nomar a los dos cónsules qu'ocupaben el cargu esi añu. Asina, por exemplu, l'añu 430 yera conocíu como Añu del consuláu de Teodosiu y Valentinianu. Usar l'añu de reináu del emperador foi otru sistema, perestendíu nel Imperiu bizantín dende que, en 537, Xustinianu desixó que se ficiera así. El caberu de los sistemes alternativos era cuntar los años post reges exactos, esto ye, dende la espulsión de los reis y la creación de la República romana.
El sistema foi usáu polo menos hasta'l pontificáu d'Hormisdes (514-523), cuando'l monxu Dionisiu l'Exiguu calculó les feches del ciclu pascual a partir de la fecha de la encarnación de Xesucristu, qu'él dató nel añu 754 AUC.