Amida

Les amidas tienen un sistema conxugáu sobre los átomos d'O, C, N, consistente n'orbitales moleculares ocupaos × en:electrones deslocalizados. Unu de los "orbitales moleculares π" en formamida amuésase enriba.
Otra versión de la amida
Pa ver l'antigua ciudá de Mesopotamia, Diyarbakır.

Una amida ye un compuestu orgánicu que consiste nuna amina xunida a un grupu acilo convirtiéndose nuna amina aceda (o amida).[1] Por esto'l so grupu funcional ye del tipu RCONR'R'', siendo CO un carbonilo, N un átomu de nitróxenu, y R, R' y R'' radicales orgánicos o átomos d'hidróxenu:

Puede considerase como un deriváu d'un acedu carboxílico por sustitución del grupu —OH del ácidu por un grupu —NH2, —NHR o —NRR' (llamáu grupu amino).

Grupu funcional amida.

Formalmente tamién pueden considerase derivaos del amoniacu, d'una amina primaria o d'una amina secundaria por sustitución d'un hidróxenu por un radical acedu, dando llugar a una amida primaria, secundaria o terciaria, respeutivamente. Concretamente pueden sintetizase a partir d'un ácidu carboxílico y una amina:[2]

Cuando'l grupu amida nun ye'l principal, nómase usando'l prefixu carbamoil:[3]

CH3-CH2-CH(CONH2)-CH2-CH2-COOH → ácidu 4-carbamoilhexanoico.

Toles amidas, sacante la primera de la serie, son sólides a temperatura ambiente[4]y los sos puntos de ebullición son elevaos, más altos que los de los ácidos correspondientes. Presenten escelentes propiedaes disolventes y son bases bien débiles. Unu de los principales métodos de llogru d'estos compuestos consiste en faer reaccionar l'amoniacu (o aminas primaries o secundaries) con ésteres. Les amidas son comunes na naturaleza, y una de les más conocíes ye la urea,[5] una diamida que nun contién hidrocarburos. Les proteínes y los péptidos tán formaos por amidas. Un exemplu de poliamida de cadena llarga ye'l nailon.[6]Les amidas tamién s'utilicen enforma na industria farmacéutico.

  1. ↑ Alexandrina, GALLEGO PICÓ; María, GARCINUÑO MARTÍNEZ Rosa; José, MORCILLO ORTEGA Mª; Ánxel, VÁZQUEZ SEGURA Miguel (4 d'avientu de 2013). grupu+acilo&hl=es&sa=X&ved=0ahUKEwiR1d_Q_8fXAhWGEVAKHdgqDiIQ6AEIJjAA#v=onepage&q=amina%20xunida%20a%20un%20grupu%20acilo&f=false QUÍMICA BÁSICA (en castellanu). Editorial UNED. ISBN 9788436267846. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
  2. ↑ Society, American Chemical (2005). Química: un proyeutu de la American Chemical Society (en castellanu). Reverte. ISBN 9788429170016. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
  3. ↑ Alexandrina, GALLEGO PICÓ; María, GARCINUÑO MARTÍNEZ Rosa; José, MORCILLO ORTEGA Mª; Ánxel, VÁZQUEZ SEGURA Miguel (4 d'avientu de 2013). prefixu+carbamoil&hl=es&sa=X&ved=0ahUKEwj046P3gcjXAhVLJVAKHdwsAzMQ6AEIJjAA#v=onepage&q=usando%20el%20prefixu%20carbamoil&f=false QUÍMICA BÁSICA (en castellanu). Editorial UNED. ISBN 9788436267846. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
  4. ↑ Quimica Pa L'Accesu a Ciclos Formativos de Grau Cimeru .e-book. (en castellanu). MAD-Eduforma. ISBN 9788466530453. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
  5. ↑ Finck, Arnold (1988). Fertilizantes y fertilización: fundamentos y métodos pa la fertilización de los cultivos (en castellanu). Reverte. ISBN 9788429110104. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
  6. ↑ Society, American Chemical (2005). Química: un proyeutu de la American Chemical Society (en castellanu). Reverte. ISBN 9788429170016. Consultáu'l 18 de payares de 2017.