| Country | ||
|---|---|---|
 | ||
| Oríxenes musicales | folk estauxunidense, folk canadiense, Música Western, spiritual, música celta | |
| Oríxenes culturales | Principios del sieglu XX nel este d'Estaos Xuníos (Tennessee, Virxinia Occidental y Kentucky) y Canadá (Provincies Marítimes) | |
| Instrumentos comunes | Guitarra, baxu, contrabaxu, pedal steel guitar, batería, violín, dobro, pianu, banjo, harmónica. | |
| Popularidá | Alta en tol mundu, principalmente'l soníu Nashville. | |
| Derivaos | Rock and roll | |
| Subxéneros | ||
| Soníu Bakersfield - Bluegrass - Country folk - Honky tonk - Soníu Lubbock - Soníu Nashville - Country neotradicional - Outlaw country - Texas country | ||
| Fusiones | ||
| Americana - Country alternativu - Country blues - Country rock - Psychobilly - Deathcountry - Rockabilly - Country rap - Country pop - Rock sureñu - Cowpunk | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
Country (tamién llamáu country & western o música campirana) ye un xéneru musical surdíu nos años 1920 nes rexones rurales del Sur d'Estaos Xuníos y les Marítimes de Canadá y Australia. Nos sos oríxenes, combinó la música folclórica de dellos países europeos d'inmigrantes, principalmente Irlanda, con otres formes musicales afroamericanes yá enraigonaes en Norteamérica, como'l blues, el bluegrass y la música espiritual y relixosa, como'l gospel. El términu country empezó a ser utilizáu nos años 1950 en desterciu del términu hillbilly, que yera la forma en que se-y conocía hasta entós, terminando de consolidase'l so usu nos años 1970.
El country tradicional, tocábase esencialmente con preseos de cuerda, como la guitarra, el banjo, el violín senciellu (fiddle) y el contrabaxu, anque tamién interveníen frecuentemente'l acordión (d'influencia francesa pa la música cajún), y l'harmónica. Nel country modernu utilícense sobremanera los preseos electrónicos, como la guitarra llétrica, el baxu llétricu, los teclaos, el dobro, o la steel guitar.
La familia Carter (The Carter Family) foi la primera en grabar en discu un cantar country, xunto a Jimmie Rodgers, consolidando esti xéneru musical col nome inicial de "hillbilly", que depués dexaría pasu al d'a cencielles "country". Dambos influyeron colos sos respeutivos estilos a numberosos cantantes que-yos asocedieron. Nos años 1940 fueron sobremanera cantantes como Hank Williams los que contribuyeron a la so creciente popularidá. Na década de 1950, la música country adquirió elementos del rock and roll (el brengosu "rockabilly" de Johnny Cash, Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, Bill Haley o Buddy Holly), xéneru qu'entós daquella vivía una enorme puxanza, y qu'apurrió ritmos y melodíes más desenvueltes. Magar pueden escuchase anguaño toa clase de variantes del country, el que se combina col rock, y más apocayá col pop, ye'l que más ésitu tien ante'l públicu masivu.
Asina, el términu country, anguaño ye un caxón de xastre nel que s'inclúin distintos xéneros musicales: el soníu Nashville (más cercanu al pop de los años 1960), el bluegrass (popularizáu por Bill Monroe y Flatt and Scruggs, basáu en ritmos rápidos y virtuosísimos, interpretaos con mandolina, violín y banjo), la música de westerns de Hollywood, el western swing (una sofisticada música basada nel jazz y popularizada por Bob Wills), el Soníu Bakersfield (popularizáu por Buck Owens y Merle Haggard), el Outlaw country, cajún, zydeco, gospel, Old Time (música folk anterior a 1930), honky tonk, rockabilly o Country neo-tradicional. Cada estilu ye únicu na so execución, nel usu de ritmos y acordes, anque munchos cantares fueron afeches pa los distintos estilos. Por casu, el cantar "Milk cow blues", una antigua melodía blues de Kokomo Arnold foi interpretada nuna amplia variedá d'estilos del country, dende Aerosmith a Bob Wills, pasando por Willie Nelson, George Strait, Ricky Nelson o Elvis Presley El segundu discu de Taylor Swift ("Fearless") ye'l discu country más esitosu y premiáu de la historia de la música.