La formación de los Estaos Pontificios.La donación de Pipino el Curtiu pol Tratáu de Quierzy, al papa Esteban II, nel añu 756.
Los Estaos Pontificios fueron los territorios na península itálica so l'autoridá temporal del papa, dende l'añu 751 hasta 1870. Ellos atopábense ente los principales estaos d'Italia dende más o menos el sieglu VIII hasta que la península italiana foi unificada en 1861 pol Reinu de Cerdeña. Na so máxima estensión, cubrieron les rexones italianes modernes de Lazio, Les Marche, Umbría y Emilia-Romaña. Estes participaciones considérense una manifestación del poder temporal del papa, a diferencia del so primáu eclesiásticu. Dempués del añu 1861, los Estaos Pontificios, amenorgáu a Lazio, siguieron esistiendo hasta 1870. Ente 1870 y 1929, el papa nun tenía territoriu físicu n'absolutu, y el Vaticanu taba so soberanía italiana. El líder fascista italianu Benito Mussolini finalmente resolvió la crisis ente la Italia moderna y el Papáu, cuando en 1929 foi fundada como Estáu independiente la Ciudá del Vaticanu, a la que s'axudicaron 44 hectárees de la ciudá de Roma na zona de los edificios históricos papales.
.svg)
