Llingua minoritaria ye un términu de sociollingüística que fai referencia a un idioma que nuna comunidá ye utilizáu por un pequeñu númberu d'usuarios.[1] Ye un conceutu que describe la situación d'una llingua al respective de la so implantación. Ye distintu del términu "llingua minorizada" en que se considera que la causa d'esti amenorgamientu na so implantación ye pola aición de los que promueven la llingua dominante.[1] Sía que non, nun son sinónimos y non siempres una llingua minorizada ye minoritaria, anque tienda a ello. Sicasí, na mayor parte de los casos fai referencia a llingües amenaciaes, utilizándolo como eufemismu de llingua minorizada.[2]
Ye un términu relativu, al tomar como referente un territoriu más o menos ampliu. D'esta forma, na Carta Europea de les Llingües Minoritaries o Rexonales (que ye un tratáu internacional d'Estaos del Conseyu d'Europa pa defender llingües minoritaries), establezse que son minoritaries les que nun son oficiales nel Estáu o, si ser, atópase en franca debilidá. Por ello, por casu, el catalán pue ser consideráu como llingua minoritaria con al respective d'España, ensin selo nel so territoriu (llingua habitual d'unos 4,4 millones de persones; amás, son capaces de falalo unos 7,7 millones y ye entendíu per cerca de 10,5 millones de persones).
- ↑ 1,0 1,1 «Planificación llingüística de la llingua de los signos español (LSE). Páx.63». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-05-08.
- ↑ Javier Ortiz. El deu na llaga. 2 d'agostu de 2008.