Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
| ||||
---|---|---|---|---|
estáu desapaecíu | ||||
Alministración | ||||
Capital | París | |||
Xeografía | ||||
Neustria o Neustrasia (que significa «nueva tierra [occidental]», en contraposición a Austrasia) foi un reinu de la dómina merovinxa.
A la muerte de Clodoveo I (Clovis, en francés) el Grande, rei de los francos (511), ésti estremó'l Regnum Francorum ente los sos fíos: a Clotario I el Viejo dio-y Neustria y el sur d'Aquitania, con capital en Soissons; a Teodorico I tocólu Austrasia y Auvernia (Aquitania oriental), con capital en Reims; a Clodomiro correspondió-y les tierres del Loira (el norte d'Aquitania), con capital en Orléans; y a Childeberto I dio-y l'Armórica ente Bretaña y el Somme, con capital en París.
El territoriu de Neustria entendía la rexón noroeste de l'actual Francia y la so capital yera Soissons.
Sicasí, el términu Neustria solo paez surdir un sieglu dempués. El trunfu de Clotario II en 613 foi'l trunfu de Neustria, a la cual amestóse l'Aquitania. Pero tres la muerte de Clotario III, Neustria foi sometida a un rei impuestu por Austrasia, y de esa manera Aquitania pasó a ser independiente en 670. Ebroín fixo l'intentu de volver dar a Neustria l'estatutu de reinu independiente, pero duró poco tiempu, pos foi vencíu por Pipino, duque de Austrasia, en 687 en Tertry, aldega de Picardía asitiada 13 km al sur de Péronne. A partir d'entós, Neustria pasó a ser un estáu vasallu de Austrasia, dirixíu pola casa de Héristal. Sicasí, la distinción ente Neustria, Austrasia o Borgoña subsistió, anque tendiendo a perdese. Asina, tres el tratáu de Verdún de 843, el nome de Neustria designaba apenes l'oeste de la Baxa Neustria. Finalmente una parte del so territoriu foi vencida al normandu Rollón en 912 pa constituyir el futuru ducáu de Normandía (en francés, Normandie, orixinalmente Northmannie). Ye en redol a esa dómina que'l términu Neustria empieza a sumir en beneficiu de los principaos emerxentes de la rexón: el condáu d'Anjou, el condáu de Maine, y los ducaos de Blois y Orleans.