Aristotel

Aristotel
q.yun. Ἀριστοτέλης[2]
Doğum tarixi e.ə. 384[3][4][…]
Doğum yeri
Vəfat tarixi e.ə. 322[3][4][…]
Dəfn yeri
Elm sahələri fəlsəfə[1], Naturfəlsəfə
Təhsili
Tanınmış yetirmələri Makedoniyalı İsgəndər[1], Teofrastus[1][7][…], Aristoksenus[8], Dikearxus, Evdemus Rodoslu[9][10]
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Aristotel (yun. Ἀριστοτέλης, tarixi mənbələrdə Ərəstu[11][12]; e.ə. 384[3][4][…], Stagir[d], Xalkidiya liqası[d][2] – e.ə. 322[3][4][…]) — Qədim yunan filosofu və ensiklopediyaçı alimi və astronomiya elmini tapan alim,Platonun şagirdi, Peripatetik məktəbinin banisi, klassik yunan fəlsəfəsinin Sokrat və Platondan sonra üçüncü nümayəndəsi. Spontan Absurte nəzəriyyəsinin banisi. Şərq ölkələrində və Azərbaycanda Ərəstun adı ilə də tanınır. Eramızdan əvvəl 384-cü ildə Yunanıstanın Staqir şəhərində anadan olub (buna görə ona çox zaman "Staqirit" deyirdilər). Onun fəlsəfəsi bəşəriyyətin ictimai fikrinin sonrakı inkişafına çox ciddi təsir göstərib. Aristotel təlimi iki istiqamətə ayrılaraq mistik idealizm və materialist fəlsəfi fikrin inkişafı üçün mənbə olub. Aristotel bizim eramızdan əvvəl 322-ci ildə Yunanıstanın Kalkida şəhərində vəfat edib.

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Aristotle.
  2. ↑ 1 2 3 Aristotle.
  3. ↑ 1 2 3 4 Лосев А. Ф., Лосев А. Ф. Аристотель // Краткая литературная энциклопедия (rus.). Москва: Советская энциклопедия, 1962. Т. 1.
  4. ↑ 1 2 3 4 Berry A. A Short History of Astronomy (brit. ing.). London: John Murray, 1898.
  5. ↑ Arithmetizations of Syllogistic à la Leibniz (ing.). 2012.
  6. ↑ Isocrates and Aristotle on Rhetoric (ing.).
  7. ↑ Любкер Ф. Theophrastus (rus.). // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский, пер. А. Д. Вейсман, Ф. Гельбке, Л. А. Георгиевский, А. И. Давиденков, В. А. Канский, П. В. Никитин, И. А. Смирнов, Э. А. Верт, О. Ю. Клеменчич, Н. В. Рубинский СПб: Общество классической филологии и педагогики, 1885. С. 1375.
  8. ↑ Аристоксен (rus.). // Анрио — Атоксил 1926. Т. 3. С. 326.
  9. ↑ Любкер Ф. Eudemus (rus.). // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский, пер. А. Д. Вейсман, Ф. Гельбке, Л. А. Георгиевский, А. И. Давиденков, В. А. Канский, П. В. Никитин, И. А. Смирнов, Э. А. Верт, О. Ю. Клеменчич, Н. В. Рубинский СПб: Общество классической филологии и педагогики, 1885. С. 500.
  10. ↑ Э. Р. Эвдем Родосский (rus.). // Энциклопедический словарь СПб: Брокгауз — Ефрон, 1904. Т. XL. С. 127.
  11. ↑ https://vk.com/doc18066328_459853124 Arxivləşdirilib 2019-04-12 at the Wayback Machine Sultan-Məcid Qənizadə, Azərbaycanca-rusca lüğət (Татарско-русский словарь), 1904, Bakı (s.8)
  12. ↑ https://vk.com/doc18066328_462261043 Arxivləşdirilib 2022-03-21 at the Wayback Machine Sultan-Məcid Qənizadə, Rusca-azərbaycanca lüğət (Русско-татарский словарь), 1909, Bakı (s.13)