Israfil Israfilov | |
---|---|
Other name(s) | Israfil bey Muhammed Israfil bey Israfilbeyli |
Born | Seyfəli, Elizavetpol uezd, Elizavetpol Governorate, Russian Empire | July 5, 1892, or January 25, 1893
Died | 1946 Baku, Azerbaijan SSR, USSR | (aged 52–53)
Cause of death | Execution by shooting |
Allegiance | Russian Empire ADR Republic of Poland Nazi Germany |
Service | Wehrmacht Schutzstaffel |
Years of service | 1913–1945 |
Rank | Captain Polkovnik SS-Standartenführer |
Battles / wars | World War I Mughan clashes Battle of Baku Ganja revolt World War II |
Israfil Israfilov (Azerbaijani: İsrafil İsrafilov;[1] Russian: Исрафил Исрафилов),[2] Israfil Muhammed bey (Polish: Israfił Muhamed bey, Muchamed Israfił-Bey),[3][4] or in short Israfil-Bey[5] (1892, or 1893 — 1946) was Russian, Azerbaijani and Polish military officer, Standartenführer of the Waffen-SS.
Trudno bowiem zaliczyć do Gruzinów z krwi i kości oficerów noszących takie np. nazwiska, jak por. Jedygarow Izrafił bek, por. Jedygarow Arcził bek, por. Melik Somchjanc czy ppor. Aleksander Głowacki — którzy w oryginalnych dokumentach wojskowych i opracowaniach byli wykazywani jako Gruzini. Drugą pod względem liczby oficerów kontraktowych grupę tworzyli Azerowie. Najstarszy wiekiem i stopniem był płk Kuli Chan Chojszi-Hussein (używający niekiedy zrusyfikowanego nazwiska Chan Chojski). Po jego odejściu ze służby w 1931 roku, przywódcą nielicznej grupy Azerów został ppłk Dżangir Kazum bek. Najdłużej z Azerów w Wojsku Polskim służył absolwent Wyższej Szkoły Wojennej z 1932 roku, ppłk Jedigar Veli bek. Małą kolonię azerską w Wojsku Polskim tworzyli ponadto: rtm. Israfił Muhamed bey, ppor. Mehmed Zade Hamid bek, por. Safar Ogły Kazim bek i por. Murgajew Umar bek.