Elementar geometriya — geometriyaning aylana, nuqta, kesma, togri chiziq, burchak, tekislik, ellips, silindr kabi figuralarning xususiyatlari hamda ulardan tashkil topgan sodda figuralarning oʻzaro vaziyati, tengligi masalalari bilan shugʻullanadigan boʻlimi. Unda teoremalarni isbotlash va xulosa chiqarish yoʻli esa maʼlum mulohazalarga suyanish, aksiomalarga va oldingi isbotlarga asoslanish, yordamchi geom. yasashlarni bajarishdan iborat. E.g. asoslari Yunonistonda vujudga kelgan, Yevklidning "Negizlar" asarida uning yuzakiroq bayoni berilgan. E.g.da har gal "o‘zining" konkret geom. xossasi korsatilgan (mas, ellips, silindr kabi) figuralar organiladi, bunday tayin figuralarga doir uzunlik, yuza, hajm, oʻzaro vaziyat masalalari qaraladi, lekin ularga doir umumiy tushunchalar E.g. chegarasidan chiqadi (qarang Differensial geomegpriya, Proyektiv geometriya).
E.gda limit tushunchasi ham konkret hollarda qoʻllanadi (mas, aylana uzunligi), bu tushuncha umumiy holda oliy matematika fanida ishlatiladi. E.g. analitik geometriya, poʻlchovli yevklid fazosi, Lobachevskiy geometriyasi va Riman geometriyasining baʼzi bir masalalarini ham oʻz ichiga oladi.
 | Ushbu maqolada Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi (2000-2005) maʼlumotlaridan foydalanilgan. |
 | Bu andozani aniqrogʻiga almashtirish kerak. |