Pinyín (xitoycha: 拼音, pīnyīn; rasmiy: 汉语拼音, Hànyǔ pīnyīn, Hanyuy pinyin, yaʼni „Xitoy tili tovushlarini yozish“) — putunxua uchun romanlashtirish tizimi. Xitoy Xalq Respublikasida rasmiy maqomga ega.[1] Pinyin 1958-yilda qabul qilingan boʻlib[1], uning muallifi Chjou Youguang hisoblanadi. 1979-yildan pinyin butun dunyoda XXRdagi nomlarni lotinchaga oʻgirishning rasmiy vositasi sifatida qoʻllanadi. U avval mavjud boʻlgan Ueyld — Jaylz va chjuin transkripsiyalarining oʻrnini bosdi. Xalqaro standartlashtirish tashkiloti (ISO) pinyinni xalqaro standart sifatida 1982 yilda qabul qildi.[2] Birlashgan millatlar tashkiloti esa 1986-yilda qabul qildi.[3]
2009-yil 1-yanvardan pinyin Tayvanda rasmiy romanlashtirish standartiga aylandi. Lekin undan taʼlim yoki kompyuterda kiritish uchun emas, xalqaro tadbirlarda foydalaniladi[4][5]. Ammo Tayvandagi baʼzi shaharlar, korxona va tashkilotlar (asosan Tayvan janubida) bu oʻzgarishni qabul qilishmadi, ular „Pinyin — XXR bilan yaqin aloqalar vositasi boʻlishi boʻlishi mumkin“, deb hisoblashdi. Shu sabab Tayvanda pinyindan boshqa romanlashtirish tizimlari saqlanib qoldi.[6] „Hanyuy“ (xit. an’anaviy 漢語, soddalashtrilgan 汉语, pinyin: Hànyǔ) soʻzi „Xan xalqining ogʻzaki tili“ degan maʼnoni anglatsa, „Pinyin“ (xit. an’anaviy 拼音, soddalashtrilgan 拼音, pinyin: Pīnyīn) soʻzma-soʻz tarjimada „yozilgan tovushlar“ deganidir.[7]
Pinyinda lotin alifbosining V belgisidan tashqari qolgan barcha belgilari ishtirok etadi, ularga Ü (u-umlyaut qoʻshilgan; kompyuterda yozishda V belgisi oʻrniga Ü belgisini ishlatish mumkin). Pinyinda tovushlarni belgilash uchun diakritik belgilardan foydalaniladi. Ulardan asosan oʻquv adabiyotlarida foydalaniladi. Lugʻatlarda pinyinda yozilgan soʻz oxirida tovush raqami qoʻyiladi, masalan: dong2 yoki dong² (= dóng).